Σημαντικό Μήνυμα

Για Γονείς και Κορίτσια

Αγαπητοί γονείς,

Το καλύτερο πράγμα που έκανα ποτέ στη ζωή μου ήταν να ασχοληθώ με ότι αγαπώ περισσότερο το καράτε και τα παιδιά.

Η πρώτη μεγάλη μου αγάπη βέβαια ήταν η μουσική καθώς από την ηλικία των 7 χρονών περνούσα ατελείωτες ώρες σε φιλαρμονικές, χορωδίες, ορχήστρες και από τα 12 και στο κρατικό ωδείο Θεσσαλονίκης ως μαθήτρια Κόρνου.

Το καράτε μπήκε πολύ αργότερα στη ζωή μου και αποτέλεσε το μεγάλο μου Έρωτα. Η γνώση όμως των πολεμικών τεχνών σε προσωπικό επίπεδο δεν σταματά στο καράτε αλλά επεκτείνεται και σε σεμινάρια άλλων πολεμικών τεχνών.

«TAEKWONDO, NINJUTSU, AIKIDO, BOX, ΠΑΛΗ, CAPOEIRA»

Γνώσεις που με βοηθούν στα μαθήματα να συμπεριλαμβάνω τεχνικές διαφόρων πολεμικών τεχνών.

Οι σπουδές μου στην Αγγλία στο αντικείμενο MUSIC WITH SPORT και τα πολλαπλά συμπληρωματικά θεατρικά σεμινάρια και σχολές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με βοήθησαν, να ανακαλύψω το MUSICAL SPORT THEATRE, προσωπική μου δημιουργία με έμπνευση από τους αθλητές μου. Έχουν πραγματικά τόσα πολλά να σου πουν αυτοί οι μικροί αθλητές και μεγάλοι καλλιτέχνες και είμαι πραγματικά πολύ τυχερή που τους έχω καθημερινά να με εμπνέουν.

Ωστόσο το αγωνιστικό καράτε είναι και παραμένει προσωπικό πάθος παρά τις σωματικές μου δυσκολίες λόγω ατυχημάτων. Συνεχίζω να είμαι ενεργή στον αγωνιστικό τομέα με διακρίσεις σε πανελλήνιο και παγκόσμιο επίπεδο πιστεύοντας ότι αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να προτρέπω στους αθλητές μου με όρεξη και πείσμα να διακριθούν. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό οι γνώσεις του εκπαιδευτή να είναι τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Αν δεν έχεις νιώσει τη χαρά του βάθρου, το άγχος των αγώνων, την πίκρα της απογοήτευσης, πώς θα το εξηγήσεις στο παιδί και πάνω από όλα πώς θα του συμπαρασταθείς στην ήττα, που τότε έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ; Άλλωστε, λένε ότι, η χαρά γίνεται διπλασία όταν την μοιράζεσαι ενώ η λύπη μισή. Πάντως προσωπικά, πιστεύω ότι οι αθλητές μου με έχουν περισσότερο ανάγκη σε μία αποτυχία για να μοιραστούμε την όποια απογοήτευση και να βάλουμε πλώρη για την επόμενη νίκη, γιατί όποιος προσπαθεί ανταμείβεται και αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟ!

Δεν θα ισχυριστώ ότι η καλύτερη πολεμική τέχνη είναι το καράτε αλλά σίγουρα θα σας προτείνω να ελέγξετε τον παιδαγωγό στου όποιου τα χεριά εμπιστεύεστε το παιδί σας.

Μπορεί να δοκιμάσατε κάποια άλλη σχολή πολεμικών τεχνών και να μη μείνατε ευχαριστημένοι. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου να το συζητήσουμε.

Στη σχολή μας κορίτσια και αγόρια προπονούνται κατά με τον ίδιο τρόπο. Φοράνε ίδιο τύπο στολής και διδάσκονται την ίδια ύλη. Το καράτε δεν σε κάνει αντρογυναίκα ίσα ίσα σου μαθαίνει ότι η θηλυκότητα δεν έχει να κάνει με τον τρόπο που προπονείσαι.

Αυτό που προσωπικά λέω στις αθλήτριές μου είναι:

«Μέσα στο Dojo (αίθουσα προπόνησης) άντρες γυναίκες είμαστε το ίδιο, καθώς αν σου συμβεί κάτι στο δρόμο πρέπει να μάθεις να το αντιμετωπίζεις σαν άντρας. Εκτός Dojo είμαστε γυναίκες και μάλιστα γλυκές, τρυφερές και ευαίσθητες. Η μουσικοκινητική άλλωστε βγάζει αυτό ακριβώς, πως θα μπορέσει ένα κοριτσάκι γλυκό και χαριτωμένο να αντιμετωπίσει μια δύσκολη και σκληρή κατάσταση. Χρειάζεται να μάθει να αλλάζει στυλ».

Βέβαια και τα αγόρια δεν είναι τραμπούκοι, όπως πιθανόν κάποιοι να νομίζουν και πιθανόν κάποιοι να διδάσκουν. Δεν μαθαίνουμε στους αθλητές μας να είναι οι τραμπούκοι της περιοχής. Τους διδάσκουμε να μην γίνουν ποτέ θύματα. Δεν χτυπάμε, αλλά δεν αφήνουμε να μας χτυπήσουν!

Αυτό δεν συμβαίνει από την μια μέρα στην άλλη, θέλει εκπαίδευση και επιμονή, άλλωστε πλάθουμε χαρακτήρες και οφείλουμε να είμαστε ιδιαίτερα προσεχτικοί και υπεύθυνοι.

Γι’ αυτό πριν στείλετε το παιδί σας σε μια σχολή αυτοάμυνας, ελέγξτε καλά! Δεν αρκεί να λάμπει πρέπει όντως να είναι χρυσός. Άλλωστε εμπιστεύεστε ότι πολυτιμότερο έχετε! Το παιδί σας!